هو
این موضوع انقدر عیان و در لفافه بین ما تکرار شده، که دیگر حساب چندمین بارش از دستم رفته است. گاهی فکر میکنم به غاده. به این که تا غاده نخواست مصطفی رفتنی نشد. اما به حق، تفاوت من و غاده آنقدر زیاد است که این فکر ها از اساس باطل باشد.
کاش قدری خوب میشدم، آنوقت دعای مستجاب زیر قبه ی تو،دیگر سیب سرخی بر بلند ترین شاخه ی درخت نبود...
