هو


هیچ توشه ای ندارم. دست خالی تر از همیشه. رجب و شعبان را به بطالت گذرانده ام. خبط و خطایم از همیشه بیشتر بوده؛ و غافل تر از هربار آخر شعبان خوانده ام ان لم تکن غفرت لنا فیما مضی من شعبان فاغفر لنا فیما بقی منه... هیچ بعید نیست که نیشخندی به روی زیادم حواله کرده باشی...

امسال که در به در فرصت های تا سحر بیدار ماندنم تو دستگیری کن؛ شاید عاقبت جایی به کارت آمدم...