هو


همه چیز خلاصه شده در زندگی ماشینی قرن 21. این همه چیز یعنی حتی سحر های ماه رمضان هم به انحصار کار و حقوق ماهیانه در آمده است. همه می دویم تا بیشتر در بیاوریم. تا بیشتر در کار غرق شویم. تا دو تا سایت و درگاه را بیشتر بارگزاری کنیم. میدویم تا مقاله های آمریکایی ها و ژاپنی ها را ترجمه کنیم برای پیشرفت کردن. غافل از اینکه اگر به جای این خروار خروار مقاله خواندن ها کمی حسن ظن مان را به خدا بیشتر کرده بودیم میتوانستیم از همین دعای سحر ده ها طرح تربیتی و آموزشی در بیاوریم. تمام سحر هارا داریم به بطالت میگذرانیم غافل ازینکه "الفرص تمر مر السحاب...". هیچ روزی نیست که برویم کنج حرم بایستیم امین الله بخوانیم و برگردیم. هیچ نیمه شبی نیست که با ناله ی العفو ملائکه ی ارک بسوزیم. مارا نه توان دوری تو ست، و نه تاب قربت... تو دست ما بگیر