بأبی جریحاً لا یُداوى جرحه 
بابی سلیباً قد کساهُ الذاری
بأبی الجسوم العاریات على الثرى ....................
وسترها إلا مُثار غبارِ ...
بأبی شهیداً غسّلته دماؤه 
بأبی قتیلاً جاءه أهل القرى و رأوه مطروحاً بلا أقبارِ 
وأتوا إلى أرض الطفوف وشاهدوا جثثا على حرّ الهجیر عَواری...
ورأوا بها أجســاد آل محمدٍ یَلمعنَ فوق الأرض کالأقمارِ ...
من بینها جسـدُ الحُسَین کأنه
بدرٌ بدا أو لاح شمسُ نهارِ 
قطعوا یدیه وهشّموا أضــــلاعهُ وقضى ظِمائاً عند ماءٍ جاری ...



آدمی که میداند «هشّموا أضــــلاعهُ» یعنی چه و تا امروز نمرده است بی گمان گناهانش گریبان گیرش شده اند...